Het ultieme geheim (The 6:20 Man)

De ex-Army Ranger Travis Devine werkt als financieel analist op Wall Street. Zes dagen per week neemt hij de trein van 6:20 uur ’s ochtends om naar New York te gaan. Op een dag wordt een van zijn collega’s vermoord en Travis wordt als verdachte beschouwd. Het slachtoffer was zijn voormalige huisgenote, Sara Ewes, wiens lichaam wordt gevonden in de kelder van het gebouw van het prestigieuze investeringsbedrijf Cowl and Comely.

Hoewel de politie zelfmoord vermoedt, ontvangt Travis een mysterieuze notitie die het tegendeel suggereert. Terwijl hij onderzoek doet, realiseert hij zich dat de financiële wereld waarin hij zich bevindt net zo dodelijk is als de oorlogen waarin hij als Ranger vocht, en veel verraderlijker. Te midden van een risicovolle samenzwering moet Travis de moordenaar ontmaskeren en de waarheid achter de façade van Wall Street ontdekken, waar hebzucht, macht en ambitie dodelijke gevolgen hebben.

Ik heb een zwak voor thrillers die beginnen met routine, omdat routine altijd iets verbergt. Het ultieme geheim opent elke dag om 6:20 uur met Travis Devine in de trein naar Manhattan. Een ex-Army Ranger in een maatpak, omringd door mensen die spreadsheets belangrijker vinden dan ademhalen. Baldacci zet de toon met die herhaling, zodat de moord op collega en voormalige huisgenote Sara Ewes des te harder binnenkomt. Plots is Travis niet alleen een analist maar ook een verdachte, en die combinatie van discipline en paranoia maakt hem een intrigerende gids door de labyrinten van Cowl and Comely.

Wat dit boek onderscheidt, is de botsing tussen militaire intuïtie en financiële intrige. Travis leest mensen zoals hij een terrein zou scannen; hij merkt afwijkingen op, voelt wanneer iets niet klopt. Wanneer hij een mysterieuze notitie ontvangt die suggereert dat Sara’s dood geen zelfmoord was, schakelt hij instinctief over in stand “missie”. Baldacci laat hem balanceren tussen boardrooms en achterafsteegjes, en toont hoe giftig macht is wanneer cijfers en geheimen samenkomen. Wall Street fungeert als slagveld waar reputatie het enige wapen lijkt, maar Travis herinnert ons eraan dat echte kogels niet ver weg zijn.

Ik vond het heerlijk hoe het complot zich uitstrekt van kantoorpolitiek tot clandestiene operaties. Er is een risicovolle samenzwering, natuurlijk, maar Baldacci houdt het anker in Travis’ persoonlijke geschiedenis. Hij worstelt met schuld uit oorlogstijd, met een carrièrewissel die aanvoelt als verraad aan zichzelf, en met de vraag wie hij kan vertrouwen in een wereld vol voordeuren met dubbele sloten. De bijfiguren—collega’s, rivalen, oude legercontacten—zijn net schimmig genoeg om iedere scène spanning te geven. Ik merkte dat ik letterlijk mee zat te puzzelen, kop Ceylon thee in de ene hand, potlood in de andere, klaar om iedereen te verdenken die te vriendelijk deed.

Het tempo is typisch Baldacci: geen tijd om te geeuwen, zelfs niet om je theekop opnieuw te vullen. Toch zijn er momenten van reflectie waarin Travis beseft dat Wall Street hem misschien wel meer kost dan de loopgraven ooit deden. De financiële wereld blijkt net zo dodelijk, alleen dragen de spelers betere pakken. Tegen de tijd dat het ultieme geheim ontrafeld wordt, besef je dat de titel vooral verwijst naar hoe ver mensen gaan om hun façade te beschermen. Ik eindigde met een gezonde dosis wantrouwen, een bijna lege theepot en het vaste voornemen om voorlopig geen vroege trein te nemen. Voor wie houdt van thrillers met spreadsheets, pistolen en een protagonist die weigert te kiezen tussen beide, is dit de perfecte pageturner.